De soortenjagers

We gaan op pad met twee Nederlandse vogelaars, Jacco en Koen. Ze hebben giga camera's aan hun schouders hangen en zijn lid van een groep van 250 jonge Nederlandse vogelaars. Het zijn soortenjagers. Ze hebben er al 380, als ze de 400 halen winnen ze de  weddenschap. Jacco kijkt verbaasd naar mijn opschrijfboekje, zo ouderwets, hij noteert alle vogels direct in de app van observation.org.

Met de 4wheel drive rijden we tegen zonsondergang 45 minuten terug over de blubberweg. We zoeken een kleine uil en de Potoo, ongelooflijk dat onze gids weet waar we  moeten zijn. Eindeloos speelt hij het geluid van de kleine uil af vanaf de weg, de uil antwoordt en komt steeds dichterbij. Plotseling duikt er een schim aan de andere kant van de weg in het dichte struikgewas. De gids vindt de uil zittend op een tak en beschijnt met een sterke lamp zijn gezicht, arme uil. Jan en ik zien de twee grote ogen goed als hij zijn hoofd 180 graden draait, maar Jacco en Koen zijn hun camera's vergeten en sprinten naar de auto. Als ze terug komen rennen schrikt de uil en vliegt weg. "Horen is ook scoren", zegt Jacco, "ik neem de jumbo 747 ook mee." " Pak dan ook het Ibis hotel en het van de Valk hotel," suggereert Jan.