Slapen in de open lucht onder een zeil

Tot onze verassing slaan we af naar Bigi Poika, een indianendorp zeggen ze hier. Daar wisselen we de jeep, halen een boot op, visnetten en een bootman. Dit keer pakken we een nog kleinere bosweg vol poelen, tot driemaal toe moet de bootman omgevallen bomen doorzagen met een motorzaag. Lorel hakt er driftig op los met haar machete. Aan een kreek van de Coesewijne rivier wordt ons kamp opgezet, wij slapen op een stretcher onder een muggennet en een plastic zeil. De anderen hangen hun hangmatten op. Het is de enige keer dat het 's avonds en 's nachts niet regent en er een halve hemel aan sterren naar ons fonkelt. We varen 's morgens door het moeras en zien kleurrijke ijsvogels, spechten en orioles. De Toucan vliegt boven ons heen en weer, schreeuwende papegaaien verstoren de stilte. Als Lorel  's morgens vroeg al peddelend het visnet leeghaalt wordt ze gestoken door een wespenzwerm. Gister in de namiddag ging ik mee met het uitzetten van dit visnet en ben per toeval ontsnapt. Lorel hangt uren zielig in haar hangmat.